- ໃນປະຫວັດສາດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ຕາມສະມຸດຖານຂອງຊາວອາຊີວ່າ "ຄົນໃນທີ່ນີ້ມີອາຣະຍະທັມມາຈາກສອງແຫຼ່ງ ຄື ອິນເດັຍ ແລະຈີນ" ສະນັ້ນດິນແດນທີ່ຮຽກວ່າສຸວັນນະພູມເດີມນັ້ນ ຊາວຕາເວັນຕົກມັກຈະຮຽກວ່າ "ອິນດູຈີນ".
- ໃນຄະຕິຄວາມເຊື່ອຕອນຕົ້ນປະຫວັດສາດຂອງຊາວອາຊີວ່າ ດິນແດນອິນດູຈີນ ປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນບັນດາແຜ່ນດິນໃຫຍ່ ຂອງປະເທດອາຊີຕາເວັນສ່ຽງໃຕ້ທັງໝົດລວມທັງບັນດາດອນໃນມະຫາສະໝຸດປາຊີຟີກດ້ວຍ.
- ນັກປະຫວັດສາດລຸ້ນກ່ອນໆ ໄດ້ຮັບອິດທິພົນແນວຄວາມຄິດຈາກນັກຄົ້ນຄວ້າຊາດຕາເວັນຕົກວ່າ ບັນດາປະເທດ ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ນັ້ນ ໂດຍສະເພາະໃນດິນດອນຕອນໃຫຍ່ຂອງແຫຼມທອງຄຳ (ສຸວັນນະພູມເດີມ)ລວມທັງດອນຊວາດ້ວຍ, ເຈົ້າຂອງດິນ ເດີມແມ່ນຊົນທີ່ເຂົາກຳນົດຊື່ວ່າ "ຂອມແລະຈາມ" ເພາະວ່າເຫັນຫຼັກຖານບູຮານຄະດີພ້ອມທັງຮູບອັກສອນນັ້ນເປັນແບບຂອມ ເຊິ່ງພັດທະນາມາ ຈາກອັກສອນໃນອິນເດັຍຕອນໃຕ້ ແລະຕອນເໜືອຫຼາຍທີ່ສຸດ ໃນນັ້ນມອນເອງ ກໍຖຶກຍົກມາເປັນບໍຣິບົດສຳຄັນໃນກາຍແຈກຢາຍວັດທະນະທັມ ທາງພາສາ ແລະອັກສອນຂອງບັນດາປະເທດໃໝ່ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ໂດຍສະເພາະໄທລາວ ແລະໄທຍ.
- ລາວ ເປັນຊົນຊາດເກົ່າແກ່ແລະມີຄວາມສຳຄັນສຸດໃນການເຄື່ອນໄຫວທາງປະຫວັດສາດໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນດອກໃນໄລຍະຕົ້ນໆ ໂດຍສະເພາະນັກປະຫວັດສາດທັງຫຼາຍ ຫາກກ່າວເຖິງໄທ(ໄຕ) ມັກຈະມຸ້ງປະມາຍັງລາວ, ເພາະເຂົາເຂົ້າໃຈວ່າລາວ ມີສູນກາງອຳນາດຕາມລ່ອງ ແມ່ນນຳ້ຂອງຕອນຕົ້ນ ນັບແຕ່ນະຄອນລຸງ, ນະຄອນປາ, ນະຄອນເພງາຍ, ໜອງແສ, ລ້ານຊ້າງ, ລ້ານນາ, ຊຽງຮຸ່ງ, ຊຽງຕຸງ ເພາະນັກປະຫວັດ ສາດລຸ້ນກ່ອນໆເຂົາພົບຄຳໃນພາສາຕະກຸນໄຕກະໄດນັ້ນ ເປັນພາສາຕະກຸນດຽວກັບລາວ ເຖິງຈະຕັ້ງຊື່ວ່າກຸ່ມພາສາໄຕ-ກະໄດກໍຕາມ, ເມື່ອມາເຖິງທ້າຍສະຕະວັດທີ ໒໐ ນັ້ນ, ການມອງມາຍັງລາວຂອງນັກຄົ້ນຄວ້າ ແລະວິໄຈກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ, ຊາດພັນວິທະຍາ, ພາສາ, ອັກສອນ ເລີ່ມມອງຫ່າງລາວວ່າເປັນຈຸດສູນກາງຂອງບັນາກຸ່ມຄົນໄຕເລົ່ານັ້ນ.
- ໃນທັດສະນະຂອງນັກຄົ້ນຄວ້າທ້ອງຖິ່ນໄດ້ກຳເນີດຂຶ້ນມາຫຼາຍ ເອກະສານຫຼັກຖານຕ່າງໆ ໄດ້ຖືກປ່ຽນມື ແລະຖືກຄົ້ນຄວ້າໃນລັກສະນະທີ່ເປັນ ລັກສະນະອັດຕະລັກຂອງຊາດສະເພາະ ເຮັດໃຫ້ລາວໃນການຈັດລຽງລຳດັບລົດຕຳ່ລົງໃນຖານະ Union Gruop ກາຍມາເປັນ Unit Gruop ຂອງໄທ-ກະໄດ.
- ເມື່ອເຮົາພົບຫຼັກຖານໃໝ່ ໒-໓ ຊິ້ນໃນດິນແດນລາວ ຄືຫຼັກສີລາຈາຣືກ ວັດວິຊຸນ ມີອາຍຸ ໘໔໐ ປີ (໒໐໑໑) ສີລາຈາຣືກທາດຫຼວງ ທຫຼI ໑໓ ແລະທາງໄທຍ໌ ກໍພົບສີລາຈາຣືກ ພຣະທາດຮ້າງບ້ານນາແຮ່ ເມືອງສະກົນນະຄອນແລ້ວ, ໂລກະທັດໃໝ່ກ່ຽວກັບໄທລາວ ອາດຈະມີທັດສະນະແນວ ຄິດທາງປະຫວັດສາດຢ່າງກ້າວໜ້າ ແລະມຸ້ງປະເທດຈາກຈຸດທີ່ຕັ້ງໃໝ່ ກັບໄປສູ່ຈຸດເດີມ ຄື ຫຼືວ່າ "ຫຼືວ່າລາວເຮົາ ຢູ່ນີ້ກ່ອນຂອມ" ຫຼື "ເປັນຊາດເກົ່າແກ່ເທົ່າໆກັບຂອມ" ກໍອາດເປັນໄດ້.
- ໃນຄະຕິຄວາມເຊື່ອຕອນຕົ້ນປະຫວັດສາດຂອງຊາວອາຊີວ່າ ດິນແດນອິນດູຈີນ ປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນບັນດາແຜ່ນດິນໃຫຍ່ ຂອງປະເທດອາຊີຕາເວັນສ່ຽງໃຕ້ທັງໝົດລວມທັງບັນດາດອນໃນມະຫາສະໝຸດປາຊີຟີກດ້ວຍ.
- ນັກປະຫວັດສາດລຸ້ນກ່ອນໆ ໄດ້ຮັບອິດທິພົນແນວຄວາມຄິດຈາກນັກຄົ້ນຄວ້າຊາດຕາເວັນຕົກວ່າ ບັນດາປະເທດ ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ນັ້ນ ໂດຍສະເພາະໃນດິນດອນຕອນໃຫຍ່ຂອງແຫຼມທອງຄຳ (ສຸວັນນະພູມເດີມ)ລວມທັງດອນຊວາດ້ວຍ, ເຈົ້າຂອງດິນ ເດີມແມ່ນຊົນທີ່ເຂົາກຳນົດຊື່ວ່າ "ຂອມແລະຈາມ" ເພາະວ່າເຫັນຫຼັກຖານບູຮານຄະດີພ້ອມທັງຮູບອັກສອນນັ້ນເປັນແບບຂອມ ເຊິ່ງພັດທະນາມາ ຈາກອັກສອນໃນອິນເດັຍຕອນໃຕ້ ແລະຕອນເໜືອຫຼາຍທີ່ສຸດ ໃນນັ້ນມອນເອງ ກໍຖຶກຍົກມາເປັນບໍຣິບົດສຳຄັນໃນກາຍແຈກຢາຍວັດທະນະທັມ ທາງພາສາ ແລະອັກສອນຂອງບັນດາປະເທດໃໝ່ໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ໂດຍສະເພາະໄທລາວ ແລະໄທຍ.
- ລາວ ເປັນຊົນຊາດເກົ່າແກ່ແລະມີຄວາມສຳຄັນສຸດໃນການເຄື່ອນໄຫວທາງປະຫວັດສາດໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນດອກໃນໄລຍະຕົ້ນໆ ໂດຍສະເພາະນັກປະຫວັດສາດທັງຫຼາຍ ຫາກກ່າວເຖິງໄທ(ໄຕ) ມັກຈະມຸ້ງປະມາຍັງລາວ, ເພາະເຂົາເຂົ້າໃຈວ່າລາວ ມີສູນກາງອຳນາດຕາມລ່ອງ ແມ່ນນຳ້ຂອງຕອນຕົ້ນ ນັບແຕ່ນະຄອນລຸງ, ນະຄອນປາ, ນະຄອນເພງາຍ, ໜອງແສ, ລ້ານຊ້າງ, ລ້ານນາ, ຊຽງຮຸ່ງ, ຊຽງຕຸງ ເພາະນັກປະຫວັດ ສາດລຸ້ນກ່ອນໆເຂົາພົບຄຳໃນພາສາຕະກຸນໄຕກະໄດນັ້ນ ເປັນພາສາຕະກຸນດຽວກັບລາວ ເຖິງຈະຕັ້ງຊື່ວ່າກຸ່ມພາສາໄຕ-ກະໄດກໍຕາມ, ເມື່ອມາເຖິງທ້າຍສະຕະວັດທີ ໒໐ ນັ້ນ, ການມອງມາຍັງລາວຂອງນັກຄົ້ນຄວ້າ ແລະວິໄຈກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດ, ຊາດພັນວິທະຍາ, ພາສາ, ອັກສອນ ເລີ່ມມອງຫ່າງລາວວ່າເປັນຈຸດສູນກາງຂອງບັນາກຸ່ມຄົນໄຕເລົ່ານັ້ນ.
- ໃນທັດສະນະຂອງນັກຄົ້ນຄວ້າທ້ອງຖິ່ນໄດ້ກຳເນີດຂຶ້ນມາຫຼາຍ ເອກະສານຫຼັກຖານຕ່າງໆ ໄດ້ຖືກປ່ຽນມື ແລະຖືກຄົ້ນຄວ້າໃນລັກສະນະທີ່ເປັນ ລັກສະນະອັດຕະລັກຂອງຊາດສະເພາະ ເຮັດໃຫ້ລາວໃນການຈັດລຽງລຳດັບລົດຕຳ່ລົງໃນຖານະ Union Gruop ກາຍມາເປັນ Unit Gruop ຂອງໄທ-ກະໄດ.
- ເມື່ອເຮົາພົບຫຼັກຖານໃໝ່ ໒-໓ ຊິ້ນໃນດິນແດນລາວ ຄືຫຼັກສີລາຈາຣືກ ວັດວິຊຸນ ມີອາຍຸ ໘໔໐ ປີ (໒໐໑໑) ສີລາຈາຣືກທາດຫຼວງ ທຫຼI ໑໓ ແລະທາງໄທຍ໌ ກໍພົບສີລາຈາຣືກ ພຣະທາດຮ້າງບ້ານນາແຮ່ ເມືອງສະກົນນະຄອນແລ້ວ, ໂລກະທັດໃໝ່ກ່ຽວກັບໄທລາວ ອາດຈະມີທັດສະນະແນວ ຄິດທາງປະຫວັດສາດຢ່າງກ້າວໜ້າ ແລະມຸ້ງປະເທດຈາກຈຸດທີ່ຕັ້ງໃໝ່ ກັບໄປສູ່ຈຸດເດີມ ຄື ຫຼືວ່າ "ຫຼືວ່າລາວເຮົາ ຢູ່ນີ້ກ່ອນຂອມ" ຫຼື "ເປັນຊາດເກົ່າແກ່ເທົ່າໆກັບຂອມ" ກໍອາດເປັນໄດ້.
No comments:
Post a Comment