ໝາກ, ໝາກ ໃນສີລາຈາຣືກສຸໂຂໄທ ຫຼັກທີ 1

ໝາກ, ໝາກ ໃນສີລາຈາຣືກສຸໂຂໄທ ຫຼັກທີ 1
ພອຈ.ເນືອງພິລັກ ໂຊຕິທອນ
11 ມີນາ 2015
=-----=
- ໃນສີລາຈາຣືກສຸໂຂໄທ ຫັຼກທີ 1 ໜ້າທີ 2-3 ເຮົາພົບຄຳວ່າ "ໝາກ" ເປັນຄຳນາມ ໝາຍເຖິງຊື່ຂອງຜົນໄມ້ຊະນິດໜຶ່ງ ຕະກູນຕົ້ນພ້າວ ເຊັ່ນຄຳວ່າ "ໝາກ, ຄ້ຽວໝາກ" ແລະໝາກ ເປັນຄຳສັບພະນາມໃຊ້ຮຽກຊື່ໝາກໄມ້ຕ່າງໆ ຄື "ໝາກມ່ວງ, ໝາກຂາມ".
- ໃນພາສາລາວ ຜົນໄມ້ຕ່າງໆ ຮຽກວ່າ "ໝາກ" ສ່ວນພາສາໄທຍ໌ ຮຽກວ່າ "ມະ".
- ໃນດ້ານທີ 2 ຂອງສີລາຈາຣືກນັ້ນ ເຮົາພົບຄຳວ່າ "ป่าหมากป่าพลู ປ່າໝາກປ່າພລູ" ສອງຄັ້ງໃນແຖວທີ 2-35 ແລະ ຄຳວ່າ "หมากม่วงก็หลายในเมืองนี้ - ໝາກມ່ວງກໍຫຼາຍໃນເມືອງນີ້" ໃນແຖວທີ 4 ໃນສີລາຈາຣືກດ້ານທີ 3 ເຮົາພົບຄຳວ່າ "มีป่าหมากพล้าวป่าหมากกลาง - ມີປ່າໝາກພລ້າວປ່າໝາກກລາງ" ບັນທັດ 2 ຕໍ່ໃສ່ 3.
- ເມື່ອເຮົາພົບ "ໝາກ" ເຊິ່ງເປັນຄຳທີ່ໃຊ້ຮຽກຊື່ ຜົນໄມ້ຕ່າງໆໃນພາສາລາວ ແຕ່ໄປປາກົດໃນສີລາຈາກຣືກສຸໂຂໄທເຊັ່ນນີ້ ເໝືອນກັບພາສາລາວທົ່ວໄປ ທີ່ໃຊ້ໃນປະເທດລາວ ແລະນອກປະເທດ ແລະກົງກັບຄຳວ່າ "ມະ" ໃນພາສາໄທຍ໌ເຊັ່ນນີ້ ເຮົາຮູ້ຄັກແລ້ວວ່າຊົນຊາດໄທລາວທັງມວນລ້ວນ ແຕ່ຮຽກຊື່ຜົນໄມ້ທັງໝົດວ່າ "ໝາກ".
- ແຕ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້ ລາວແລະໄທຍ໌ຕັ້ງເປັນປະເທດໃຜ ປະເທດມັນ ລາວຮຽກວ່າໝາກ, ໄທຍ໌ຮຽກວ່າມະ ທີ່ນີ້ເຮົາມາສືກສາວ່າ ມະ ຄວາມໄທຍ໌ນີ້ໄດ້ມາຈາກໃສ ?
- ຊາວພວນ ຫຼືໄທພວນໃນຊຽງຂວາງ ຮຽກຜົນໄມ້ວ່າ "ມະ" ເຊັ່ນມະຈອງ, ມະຄາຍ, ມະຍົມ, ມະເຂືອເຫຼົ່ານີ້ເປັນຕົ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ເປັນທີ່ສົງໃສແລ້ວວ່າ ມະ ໃນພາສາໄທຍ໌ນີ້ ໄດ້ຈາກພາສາໄທພວນນີ້ເອງ.
- ໃນປະຫວັດສາດຫຼັງປີ ຄ.ສ 1829 ຄືຫຼັງເຫດການ ສົງຄວາມສຍາມ-ລາວ ສະໄໝພະເຈົ້າອະນຸວົງ-ພະນັ່ງເກົ້າ ຣັດຊະການທີ 3 ຂອງໄທຍ໌ ໄດ້ມີກວດຕ້ອນຄົວລາວລົງໄປສຍາມຫຼວງຫຼາຍ ໂດຍສະເພາະຊາວວຽງ, ຊາວພວນ, ພູໄທ ຊາວພວນ ແລະອື່ນໆ ຊາວພວນແມ່ນກວດຕ້ອນໄປຫຼາຍທີ່ສຸດ ໄປຕັ້ງເປັນໝູ່ບ້ານໃນພາກກາງ ແລະປະລິມົນທົນຮອບກຸງເທບຂອງໄທຍ໌ ທີ່ໄປບໍ່ເຖິງກໍຕັ້ງບ້ານເຮືອນຢູ່ຕາມລາຍທາງແຕ່ວຽງຈັນຈົນຮອດອຸດອນຂອນແກ່ນ, ແນ່ນອນລະ ອິດພິພົນພາສາທາງຂອງລາວເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ກໍ່ເກີດເປັນ ຄຳ ແລະສຽງເວົ້າຂອງໄທຍ໌ໃນປັດຈຸບັນ.
- ສະນັ້ນ ຄຳວ່າມະ ໃນພາສາໄທຍ໌ ກໍຄືພາສາໄທພວນ ບໍ່ແມ່ນອື່ນໄກຄືພາສາລາວນີ້ເອງ.